Επιστήμονες μετατρέπουν τη ρύπανση του διοξειδίου του άνθρακα σε μαγειρική σόδα
Σύμφωνα με νέα μελέτη, επιστήμονες από την Ισλανδία βρήκαν τρόπο να απορροφάται η ρύπανση από διοξείδιο του άνθρακα και να μετατρέπεται σε μαγειρική σόδα η οποία θα αποθηκεύεται στους ωκεανούς.
Το project Orca της Climeworks στην Ισλανδία απορροφά τη ρύπανση του διοξειδίου του άνθρακα -που είναι υπεύθυνη για την υπερθέρμανση του πλανήτη- από την ατμόσφαιρα. Οι επιστήμονες λένε ότι έχουν βρει έναν τρόπο για να κάνουν αυτή τη διαδικασία πολύ πιο αποτελεσματική.
Η τεχνική θα μπορούσε να είναι έως και τρεις φορές πιο αποτελεσματική από την τρέχουσα τεχνολογία δέσμευσης CO2, λένε οι συγγραφείς της μελέτης, που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023 στο περιοδικό Science Advances.
Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης σημαίνει δραστική μείωση της καύσης ορυκτών καυσίμων, η οποία απελευθερώνει τη ρύπανση που προκαλεί θέρμανση του πλανήτη. Αλλά επειδή οι άνθρωποι έχουν ήδη διοχετεύσει τόσο μεγάλο μέρος αυτής της ρύπανσης στην ατμόσφαιρα και είναι απίθανο να μειώσουν επαρκώς τις εκπομπές στο εγγύς μέλλον, οι επιστήμονες λένε ότι πρέπει επίσης να την αφαιρέσουμε από τον αέρα. Η φύση το κάνει αυτό – τα δάση και οι ωκεανοί, για παράδειγμα, είναι πολύτιμες «ρουφήχτρες» CO2 – αλλά όχι αρκετά γρήγορα ώστε να συμβαδίζει με τις ποσότητες που παράγουν οι άνθρωποι. Έχουμε στραφεί λοιπόν στην τεχνολογία.
Μια μέθοδος είναι η δέσμευση της ρύπανσης από CO2 απευθείας στην πηγή, για παράδειγμα από εργοστάσια χάλυβα ή τσιμέντου.
Αλλά ένας άλλος τρόπος, στον οποίο εστιάζει αυτή η μελέτη, είναι η «άμεση σύλληψη αέρα». Αυτό περιλαμβάνει την απορρόφηση της ρύπανσης από CO2 απευθείας από την ατμόσφαιρα και στη συνέχεια την αποθήκευσή της, συχνά με έγχυση της στο έδαφος.
Το πρόβλημα με την άμεση σύλληψη αέρα είναι ότι ενώ το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να είναι ένα πολύ ισχυρό αέριο που θερμαίνει τον πλανήτη, οι συγκεντρώσεις του είναι πολύ μικρές – αποτελεί περίπου το 0,04% του αέρα. Αυτό σημαίνει ότι η αφαίρεσή του απευθείας από τον αέρα είναι δύσκολη και δαπανηρή.
Ακόμη και οι μεγαλύτερες εγκαταστάσεις μπορούν να αφαιρέσουν μόνο σχετικά μικρές ποσότητες και κοστίζει αρκετές εκατοντάδες δολάρια για την αφαίρεση κάθε τόνου CO2.
Το έργο άμεσης απομάκρυνσης αέρα της Climeworks στην Ισλανδία είναι η μεγαλύτερη εγκατάσταση, σύμφωνα με την εταιρεία, και μπορεί να δεσμεύσει έως και 4.000 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως. Αυτό ισοδυναμεί με τη ρύπανση από άνθρακα που παράγεται από λιγότερα από 800 αυτοκίνητα κατά τη διάρκεια ενός έτους.
Η ομάδα χρησιμοποίησε χαλκό για να τροποποιήσει το απορροφητικό υλικό που χρησιμοποιείται στην άμεση σύλληψη αέρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα απορροφητικό «το οποίο μπορεί να αφαιρέσει το CO2 από την ατμόσφαιρα σε εξαιρετικά αραιή συγκέντρωση με χωρητικότητα δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερη από τα υπάρχοντα απορροφητικά», είπε ο Arup SenGupta συντάκτης της μελέτης..
Αυτό το υλικό μπορεί να παραχθεί εύκολα και φθηνά και θα συμβάλει στη μείωση του κόστους της άμεσης σύλληψης αέρα, πρόσθεσε.
Μόλις δεσμευτεί το διοξείδιο του άνθρακα, μπορεί στη συνέχεια να μετατραπεί σε διττανθρακικό νάτριο – μαγειρική σόδα όπως τη γνωρίζουμε – χρησιμοποιώντας θαλασσινό νερό και να απελευθερωθεί στον ωκεανό σε μικρή συγκέντρωση.
Οι ωκεανοί «είναι ατελείωτες καταβόθρες», είπε ο SenGupta. «Αν βάλετε όλο το CO2 από την ατμόσφαιρα, που εκπέμπεται κάθε μέρα –ή κάθε χρόνο– στον ωκεανό, η αύξηση της συγκέντρωσης θα ήταν πολύ, πολύ μικρή», είπε.
Η ιδέα του SenGupta είναι ότι τα εργοστάσια άμεσης σύλληψης αέρα μπορούν να βρίσκονται στην ανοικτή θάλασσα, που σημαίνει ότι θα έχουν πρόσβαση σε άφθονες ποσότητες θαλασσινού νερού για τη διαδικασία.
Ο Stuart Haszeldine, καθηγητής δέσμευσης και αποθήκευσης CO2 στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, ανέφερε ότι η ιδέα ήταν «καινοφανής και κομψή».
Η διαδικασία είναι μια τροποποίηση μιας που ήδη γνωρίζουμε, είπε, «που είναι πιο εύκολο να κατανοηθεί, να κλιμακωθεί και να αναπτυχθεί παρά κάτι εντελώς νέο».
Αλλά μπορεί να υπάρχουν ρυθμιστικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. «Η απόρριψη μεγάλων ποσοτήτων διττανθρακικού νατρίου στον ωκεανό θα μπορούσε νομικά να οριστεί ως «απόρριψη», η οποία απαγορεύεται από τις διεθνείς συνθήκες», είπε ο Haszeldine.
Άλλοι εξακολουθούν να ανησυχούν για τις αρνητικές επιπτώσεις στους ωκεανούς, οι οποίοι βρίσκονται ήδη υπό πίεση από την κλιματική αλλαγή, τη ρύπανση και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.
Ο Peter Styring, καθηγητής χημικής μηχανικής και χημείας στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, είπε σχετικά: «Εκτός και αν έχετε μια πλήρη οικοτοξική μελέτη, τότε δεν ξέρετε τι θα κάνει αυτή η διαδικασία, ακόμη και σε μικρές συγκεντρώσεις».
Η άμεση σύλληψη αέρα παραμένει ακριβή και αναποτελεσματική, είπε ο Styring. «Αυτό είναι ένα πρόβλημα ευρείας κλίμακας. Γιατί να αφαιρέσεις ρύπανση από την ατμόσφαιρα όταν έχεις τόση να βγαίνει από σταθμούς παραγωγής ενέργειας και βιομηχανικές εγκαταστάσεις; Είναι λογικό να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε πρώτα τις υψηλές συγκεντρώσεις», είπε.
Ορισμένοι επιστήμονες έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι η εστίαση στην τεχνολογία για την εξάλειψη της ρύπανσης από CO2 θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή από τις πολιτικές για τη μείωση της καύσης ορυκτών καυσίμων ή θα μπορούσε να δώσει στους ρυπαίνοντες άδεια να συνεχίσουν τη ρύπανση.
Δεδομένης όμως της κλίμακας της κλιματικής κρίσης, υπάρχει μεγάλη ώθηση από τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς φορείς για την κλιμάκωση αυτής της τεχνολογίας.
«Θα χρειαστεί περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί η μέθοδος σε κλίμακα», είπε ο Haszeldine. «Αλλά είναι πολλά υποσχόμενο«, πρόσθεσε, λέγοντας ότι «ο κόσμος χρειάζεται πολλές τέτοιες ανακαλύψεις».
Ο SenGupta είπε ότι η τεχνολογία είναι έτοιμη να βγει από το εργαστήριο και να δοκιμαστεί. «Είναι η ώρα να προχωρήσουμε και να κάνουμε κάτι σε δύο ή τρία διαφορετικά μέρη σε όλο τον κόσμο. Ας αφήσουμε άλλους ανθρώπους να εμπλακούν, να βρουν ελλατώματα, να το βελτιώσουν και στη συνέχεια μπορούμε να πούμε ότι θα έχουμε ανάλογη πρόοδο» είπε.
Πηγή:
https://edition.cnn.com/2023/03/10/world/carbon-capture-sea-water-climate-intl-scn/index.html
