Μια Δαφνιώτισσα μας μαθαίνει ξεχωριστές συνταγές από την Πάρο

Από αυτό το τεύχος η εφημερίδα μας ξεκινά να προβάλλει συνταγές από διάφορα μέρη της Ελλάδας.Στην παρουσίαση θα μας βοηθούν οι φίλες μας από τον Βύρωνα, την Δάφνη, τον Υμηττό και την Καισαριανή.

Σε αυτό το τεύχος θα μας μιλήσει η φίλη μας Κυριακή από την Πάρο και συγκεκριμένα από
το χωριό Λεύκες.
«Στο χωριό μου έχουμε πολύ θυμάρι. Κοντά στο Πάσχα μαζεύουμε το χόρτο Κάρφα που μοιάζει με το σπαράγγι και έχει κίτρινα λουλουδάκια, είναι παχύ χνουδωτό με γεύση πικρόγλυκη και είναι το εκλεκτό της περιοχής. Κόβουμε το βλασταράκι τους και τα βράζουμε όπως τα χόρτα, όχι πάρα πολύ. Σερβίρεται με λαδόξιδο και σκορδαλιά (αλιάδα) όπως την λέμε στα μέρη μας.
Η αλιάδα φτιάχνεται ως εξής: Σε ένα πήλινο μπολ με ξύλινο κόπανο βάζουμε ένα κεφάλι σκόρδο, εφόσον το έχουμε καθαρίσει, το αλατίζουμε και το χτυπάμε να λιώσει. Προσθέτουμε λάδι και ξύδι κάνουμε κυκλικές κινήσεις από την μία πλευρά και αυτό αφρατεύει.
Στο χωριό μας έχουμε πολύ κάπαρη την βρίσκουμε ανάμεσα στις μάνδρες. Είναι σαν θάμνος.
Το χρώμα τους είναι θαλασσί με λευκά μπουμπουκάκια και πολλά πολλά μικρά μπιλάκια. Βάζουμε αυτά τα μπιλάκια σε ένα βάζο με τα φυλλαράκια τους και το γεμίζουμε με νερό και μπόλικο αλάτι.
Μαζεύουμε ρίγανη και φασκόμηλο. Η ρίγανη η δικιά μας έχει μια διαφορετική μυρωδιά από τα άλλα μέρη.
Έχουμε και την Σούμα είναι σαν το ρακί απόσταγμα από στέμφυλα που την προσφέρουμε σε όλες μας τις εκδηλώσεις και την συνοδεύουμε με σύκα.
Για πληγές είχαμε το σπαθόχορτο ή βαλσαμόχορτο. Είναι ένας μικρός θάμνος με κίτρινα λουλουδάκια, βάζαμε ένα κλωνάρι μέσα σε ένα μπουκάλι το αφήναμε περίπου είκοσι μέρες στον ήλιο το σουρώναμε και το χρησιμοποιήσουμε για πληγές και εντριβές.
Το αγαπημένο μας φαγητό ήταν οι  Καραβόλοι. Ήταν κάτι μεγάλα καφέ σαλιγκάρια που τα σερβίραμε με σκορδαλιά (αλιάδα). Τα θυμάμαι που τα μαζεύαμε με την μητέρα μου.
Αγάπησα από μικρή την μαγειρική γιατί έβλεπα την μητέρα μου με τι μεράκι μαγείρευε και πως άνοιγε το φύλλο με το καλαμκάνι.