Οι δικές σας μνήμες

Οι συναντήσεις με απλούς και καθημερινούς ανθρώπους, στις περιοχές που αναφέρεται η εφημερίδα, ήταν κάτι που θέλαμε να πραγματοποιήσουμε πολύ καιρό. Έτσι μέσα από κοινούς γνωστούς και φίλους ήρθαμε κοντά σας, σας ακούσαμε και κάναμε ένα οδοιπορικό, με το νου μας, στον παλιό Βύρωνα.

Ο κ. Σπύρος μας μίλησε για τα όμορφα παιδικά του χρόνια και μας περιέγραψε πως θυμάται το Βύρωνα την εποχή της δεκαετίας του ’50.

«Ήταν  αξέχαστα και όμορφα παιδικά χρόνια που τα θυμάμαι με πολύ αγάπη. Αν και υπήρχαν πολλά παιδιά σε κάθε οικογένεια ο κόσμος διασκέδαζε και οι άνδρες ήταν κουβαρντάδες.
Tα σπίτια ήταν τετραγωνισμένα στις γωνίες ήταν διώροφα και ενδιάμεσα κατοικίες. Ανάμεσά τους υπήρχε ένα μακρύ δρομάκι. Αυτό εξυπηρετούσε την πίσω πλευρά των σπιτιών για να έχουν πέρασμα. Από αυτά τα σοκάκια έχουν μείνει αρκετά και σήμερα ανάμεσα από τις πολυκατοικίες.
Κύπρου και Αγίας Σοφίας γωνία ήταν το ωραιότερο κοκορέτσι το Ψητοπωλείο του Πετρόπουλου, δίπλα το γαλατάδικο με παγωτά το καλύτερο παρφέ σοκολάτα και κρέμες.
Στην Ηλιουπόλεως και Κύπρου στον επάνω όροφο ήταν το παστουρματζίδικο του Λάζαρου.
Χρυσοστόμου Σμύρνης και Παναγή Τσαλδάρη εκεί που είναι το ΟΑΕΔ σήμερα υπήρχε ένα διώροφο όπου ζούσε η οικογένεια του μεγάλου ηθοποιού του Εθνικού Θεάτρου Αλέκου Δεληγιάννη.
Θυμάμαι το μπακάλικο του Βασίλη Ξανάλατου στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης και αρχή της οδού Βορείου Ηπείρου που είχε τα πάντα μέσα.
Στην Βορείου Ηπείρου πίσω από τον παλιό Δημαρχείο ήταν το Μονοπώλειο του Βύρωνα.
Στην Χρυσοστόμου Σμύρνης ήταν και το μπακάλικο του Γιώργου Μακαρόνα δίπλα στον φούρνο του Ξυνού.
Υπήρχαν και μεγάλες προσωπικότητες όπως:
O Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’ που πήρε το όνομά του ο κεντρικός δρόμος του Βύρωνα Χρυσοστόμου Σμύρνης, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Κων. Δεσποτόπουλος και η γνωστή Bυζαντινολόγος ιστορικός Γλύκατζη Αρβελέρ.
***
Ο κ. Γιάννης χρόνια Βυρωνιώτης που έζησε τα παιδικά του χρόνια τη δεκαετία του ‘’60 μας περιγράφει την απλότητα και την αγάπη που είχε ο κόσμος μεταξύ τους.
Tην Καθαρά Δευτέρα πηγαίναμε στο Κουταλά απλώναμε ένα τραπεζομάντηλο κάτω βάζαμε ότι φαγητό είχε ο καθένας, χαλβά και κρασί έπαιζε το κασετόφωνο και γινόμασταν όλοι μια οικογένεια και γλεντούσαμε. Όμορφα χρόνια και νοσταλγικά.
Στην Αγίας Σοφίας εκεί που είναι ο Βαλμάς σήμερα με ξηρούς καρπούς υπήρχε το γαλακτοπωλείο Πίτσας, το κρεοπωλείο του Γιώργου Καραμητσόπουλου και στην γωνία το μπακάλικο του Απέργη. Απέναντι από τον Γερμανό στην Κύπρου ήταν το καφενείο του Γιάννη Μουλά.
***
Για την αγορά του Βύρωνα μας μίλησε ο κ. Ιγνάντιος.
Στην μέση της αγοράς ήταν το ψαράδικο του πατέρα μου του Μιχάλη Κόνσουλα.
Πριν το ‘60 στην αγορά υπήρχαν παραγκούλες μικρές που αργότερα άρχισαν να γίνονται μαγαζιά.
Απέναντι από το μαγαζί μας που ήταν στην μέση της αγοράς υπήρχε το ψαράδικο του Δρόσου και δίπλα ο φούρνος του Παπανικολάου που υπάρχει και σήμερα. Απένανι ήταν το μαγαζί του Γιάννη με τα υφάσματα,του Λυκούδη που υπάρχει ακόμα ο μανάβης ο Οδυσσέας Κούρτης που είχε το κρεοπωλείο και δίπλα του ο Γιώργος Τζανετής μανάβικο συγγενής με τον Κούρτη, και τα έπιπλα του Κόκκινου
….
Ο Ανδρέας Κύρκος μας λέει ότι απέναντι από τον Βενέτη ήταν του Ναούμ, δίπλα ήταν ο Δημητρόπουλος και Καραμπουρνιώτης που είχαν δύο κρεοπωλεία εκεί που βρίσκεται ο Βενέτης ήταν το μαγαζί του Γιώργου και του Νώντα Κομνηνού με υφάσματα και κλωστές, δίπλα η εργατική εστία, τα εκκλησιάστικα είδη που υπάρχουν και σήμερα το μαγαζί του Σιδέρη με 1001 είδη και το τυροπιτάδικο στην γωνία του Ανέστη.
Απέναντι από το τυροπιτάδικο ήταν το σιδεράδικο.
Λίγο ποιο πάνω από τον Λυκούδη υπήρχε το φαρμακείο του Σάλογλου που αργότερα μεταφέρθηκε στην οδό Κολοκοτρώνη.
Η αγορά ξεκινούσε από τον Βενέτη και κατέληγε στο καφενείο του Παούρη στο σημερινό ΚΕΠ και αργότερα μεταφέρθηκε στην επόμενη γωνία.
***
Ο Γιώργος γέννημα θρέμμα Βυρωνιώτης μας θυμίζει τις ταβέρνες αυτής της εποχής.
Η “Αύρα” εκεί που ήταν το κέντρο χορού Ντάνγκαν “τα Αραπάκια” πάνω από το Ταπητουργείο, του “Καρακούλια” στην Πλατεία Λαζάρου, “τα Καλάμια”, σήμερα Νικοφορίδη τότε Βασιλέως Κωνσταντίνου, και στον ίδιο δρόμο το κουτούκι του “Μαρούλη”, του “Λάζαρου” Οδεμησίου και Φορμίωνος, του “Νταβανέλου” στην Ανάληψη κοντά στην παιδική χαρά, του “Μανώλη” Καραολή και Δημητρίου, ο “Σιώκος” Φορμιώνος, το μαγειρείο του “Ανωμερίτη” κοντά στον ΄Αγιο Δημήτριο πλατεία Φρυγίας, τα “Κουνέλια” στο Καρέα.
Κινηματογράφοι ήταν:
Η “Λάουρα” που κτίστηκε το 1952 χαρακτηρίστηκε διατηρητέα και υπάρχει ακόμα στην οδό τότε Βασιλέως Κωνσταντίνου σήμερα Νικοφορίδη, η “Κική” στην οδό Ανδρομέδας στη θέση της είναι δύο πολυκατοικίες. Το παλιό ΄”Μον σινέ” του Νίκου Σαμπατάκου αργότερα “Μαριάννα” στο σημερινό τρίγωνο μεταξύ των οδών Κύπρου και Κολοκοτρώνη, η “Ρέα” στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης, τα “Ολύμπια” χειμερινός κινηματογράφος αρχές Χρεμωνίδου και Ιλιάδος, ο “Βύρωνας” χειμερινός κινηματογράφος στην Αγίας Σοφίας σήμερα Σούπερ μάρκετ στην Αγίας Σοφίας η “Αναστάζια” καλοκαιρινός, εκεί που είναι το Λίντλ, στην Νέας Ελβετίας ήταν ο “Ερμής” καλοκαιρινός και ποιο ποιο πάνω ήταν η “Ελβετία” σήμερα το Πολιτιστικό Κέντρο “Λουίζα”, Καραολή και Δημητρίου η “Αύρα” και η “Αρκαδία” σήμερα υπάρχει πάνω από το Δημαρχείο
Οι θερινοί κινηματογράφοι αυτής της εποχής ήταν στρωμένοι με ψιλό χαλίκι και γύρω -γύρω γιασεμιά και αγιοκλίματα. Τα δειλινά ήταν πραγματικά μια απόλαυση .
Στην διάρκεια της ταινίας υπήρχε φυσικά και το διάλειμμα που μπορούσες να απολαύσεις τις πορτοκαλάδες, λεμονάδες, γκαζόζες, μπιράλ, ταμ ταμ, φιστίκια, πασατέμπο και διάφορα άλλα. Σε κάποιους θερινούς κινηματογράφους κάποια μπαλκόνια των σπιτιών έβλεπαν απευθείας την οθόνη του κινηματογράφου.
Αυτοί ήταν οι τυχεροί γιατί τα έβλεπαν όλα τσάμπα. Εκτός από αυτό κάποιοι νεαροί της εποχής ανέβαιναν στις μάνδρες για να μην πληρώνουν το εισιτήριο.Υπήρχαν όπως πάντα βέβαια και τα ευτράπελα από τους ζωηρούς νεαρούς όταν υπήρχαν ρομάντζα στην μεγάλη οθόνη.