Ορέστης Μακρής Ένας γίγαντας της υποκριτικής

Ο τεράστιος κωμικός Ορέστης Μακρής μπορούσε να τους ξεγελάσει όλους. Παρότι έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με τον ρόλο του μεθυσμένου στην πραγματικότητα απέφευγε το ποτό. Τέτοια ήταν όμως η πληθωρικότητα του ως καλλιτέχνης που έπειθε τους πάντες για όποιον ρόλο και να ερμήνευε.

Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε το 1898 στη Χαλκίδα.
Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και ανέβηκε στην θεατρική σκηνή ως τενόρος με τις οπερέτες
της εποχής. Ιδιαίτερα εντυπωσίασε με τη φωνή του ερμηνεύοντας «Το Τανγκό της Λειλά».
Εκεί οφείλεται και η χαρακτηριστική του στεντόρια και καθαρή φωνή με την οποία χρωμάτιζε τις ερμηνείες του.
Όταν ήλθε στην Αθήνα έμενε στην Πλάκα στην Αδριανού και Μνησικλέους γωνία. Εκεί υπάρχει ακόμα το παραδοσιακό σπίτι που διέμενε.
΄Ηταν 27 χρονών όταν γνώρισε την 15χρονη Βαρβάρα και την ερωτεύτηκε. Οι γονείς της δεν
τον ήθελαν επειδή ήταν ηθοποιός αλλά το ζευγάρι κλέφτηκε και έζησε σε ένα μικρό σπιτάκι στο Κουκάκι.

Απέκτησαν δύο παιδιά. Την Κατερίνα και τον Θεμιστοκλή.
Το 1928 ήταν που οι συνάδελφοί του ανακάλυψαν ένα άλλο μεγάλο ταλέντο του όταν τους έκανε μιμήσεις για να τους φέρει στο κέφι. Σηκώθηκε τρικλίζοντας με φωνή σπαστή, συρτή και τους έκανε τον μεθυσμένο. Εκεί ήταν ο Βεάκης που εντυπωσιάστηκε όπως όλοι οι συνάδελφοί του που ξέσπασαν σε γέλια. «Θα παίξεις στην επιθεώρηση του είπε».
Τον ρόλο του μεθυσμένου τον εμπνεύστηκε όταν ήταν στην Πλάκα, από έναν μεθύστακα τον Λευτεράκη που τριγυρνούσε στα ταβερνάκια. Ο Μακρής παρατήρησε τις εκφράσεις και τις κινήσεις του Λευτεράκη και τις αντέγραψε φτιάχνοντας έναν από τους πιο αστείους ρόλους του ελληνικού κινηματογράφου. Ρόλο που κουβαλούσε σε όλη του την καλλιτεχνική διαδρομή.
Το 1931 έπαιξε στην πρώτη του ταινία. Ήταν του Αχιλλέα Μανδρά και λεγόταν «ο μάγος της Αθήνας».
To 1932 εμφανίστηκε στο θέατρο «Ρεξ» και τραγούδησε το περίφημο «Τους μπεκρήδες και αν δικάσουνε, άδικα θα τους κρεμάσουνε» κάνοντας το μεθυσμένο ενώ το κοινό είχε τρελαθεί και ξεσηκωθεί.
Από το 1950 έως το 1960 βρισκόταν στο αποκορύφωμα της καριέρας του. Γύρισε πολλές ταινίες και έλαβε μέρος σε πολλές επιθεωρήσεις. Βραβεύτηκε με το παράσημο του τάγματος του Φοίνικα για τα 50 χρόνια θητείας του και το μοναδικό ταλέντο του.
Παρότι έγινε γνωστός σαν μεθύστακας έπαιξε σε πολλούς διαφορετικούς ρόλους στο κινηματογράφο και με μεγάλους ηθοποιούς εκείνης της εποχής. Έτσι κατάφερε να μην τυποποιηθεί.
Του άρεσε η κλασική μουσική ειδικά ο Μπετόβεν που τον θεωρούσε τον μεγαλύτερο μουσουργό.

Ο εγγονός του Φώτης Λίνος έχει μιλήσει με πολύ αγάπη και τρυφερότητα για τον αγαπημένο του παππού που αν δεν τον φίλαγε εκείνος θύμωνε.
«Δεν έπινε, δεν είχε πάθη, δεν του άρεσε η νυχτερινή ζωή.Ήταν σεμνός, μετρημένος και δίκαιος. Ήταν συντηρητικός και αυστηρός αλλά και πολύ τρυφερός. Η μητέρα μου και ο θείος μου του μίλαγαν στον πληθυντικό εγώ όμως στον ενικό. Κάποια στιγμή μου είπε:
-Εσύ γιατί μου μιλάς στον ενικό;
-Γιατί οι συγγενείς και οι φίλοι μιλάνε στον ενικό. Έτσι το αισθάνομαι.
Και δεν μου ξαναείπε ποτέ τίποτα.

Ήταν αποφασιστικός, πολύ συνεπής σε ότι έκανε και όταν αποφάσισε να σταματήσει δεν άλλαξε γνώμη. Είχε φτιάξει ένα ωραίο σπίτι με κερασιές και κήπο στο Χαλάνδρι και περνούσε την ώρα του με το να περιποιείται τα μποστάνια του και να απολαμβάνει την οικογένειά του με την αγαπημένη και πιστή σύντροφό του Βαρβάρα.»
Στις 29 Ιανουαρίου του 1975 έφυγε από την ζωή σε ηλικία 75 ετών και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο στον οικογενειακό του τάφο. Κατά σύμπτωση ήταν η παγκόσμια ημέρα της νόσου χάνσεν κατά της λέπρας και τι σύμπτωση, η πρώτη ταινία που πρωταγωνίστησε ήταν το Νησί της Σιωπής. Μετά από τέσσερα χρόνια τον ακολούθησε και η αγαπημένη του σύζυγος.
Ανεβαίνοντας για την Πεντέλη στο ύψος του Χαλανδρίου συναντάς ένα δρομάκι που ονομάζεται «Ορέστη Μακρή» και είναι αφιερωμένο στον ταλαντούχο ηθοποιό. Εκεί φιλοξένησε για πολλά χρόνια την κατοικία του με τις κερασιές.
Στην φωτογραφία με την αγαπημένη του σύζυγο Βαρβάρα.