Με αυτή την ερώτηση αν ξεκινούσε η μέρα μας, τότε σίγουρα ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. Πόσο χρόνο περνάμε με τα παιδιά μας; Ακούμε αυτά που τα απασχολούν; Αναζητούμε τρόπους να τα βοηθήσουμε; Τα αποδεχόμαστε γι΄ αυτό που είναι; Πόσα «γιατί;» θα είχαν απαντηθεί αν είχαμε σταθεί λίγο πιο κοντά τους;
Δυστυχώς, η παιδική κακοποίηση είναι μια πραγματικότητα και είναι ευθύνη όλων μας, αυτό να αλλάξει. Με τον όρο παιδική κακοποίηση, εννοούμε όλες τις μορφές βίας που εκφράζονται σε ανήλικα άτομα με ποικίλους τρόπους όπως: σωματική (πρόκληση τραυματισμών κ. ά.), ψυχική (απειλές, προσβολές, έλλειψη αγάπης ή φροντίδας κ.ά.), σεξουαλική – σωματική (επίδειξη γεννητικών οργάνων ή άγγιγμα αυτών κ. ά.).
Πώς θα αντιληφθούμε εάν ένα παιδί κακοποιείται; Τα σημάδια είναι πολλά και δεν πρέπει να τα αγνοούμε. Μπορεί να εμφανίζονται με πολλούς τρόπους, όπως ανασφάλεια, φόβος / φοβίες, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, δυσπιστία, θυμό, μαθησιακές δυσκολίες, χρήση ουσιών, συμπεριφορικές διαταραχές, άσκηση βίας ή παθητικότητα, απομόνωση, αντικοινωνική συμπεριφορά κ.ά.
Τι οφείλουμε να κάνουμε; Σίγουρα να αντιδρούμε. Να μιλάμε συνεχώς στα παιδιά με κατανόηση. Να τους προσφέρουμε ασφάλεια και άνεση να εκφραστούν. Να μη φοβόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικούς και επαγγελματίες.
Τα παιδιά είναι το μέλλον της κοινωνίας. Είναι τα μόνα άτομα που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Ας τους δώσουμε όλα τα μέσα που χρειάζονται για να το κάνουν. Είναι ευθύνη όλων μας.
*Η Αντιόπη Βεργιάδη είναι Κοινωνική Λειτουργός, Ψυχοθεραπεύτρια και Οικογενειακή Σύμβουλος, ενώ έχει διατελέσει στο παρελθόν Προϊσταμένη του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Βύρωνα.
